آئین مستان

شب غم رفت و سحر زد سپیده سپیده

نور میلاد ابالفضل دمیده دمیده

روی گهواره عباس نوشتم نوشتم

یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

دیگه ترس وغم از امشب حرومه حرومه

کار دشمنای زهرا تمومه تمومه

آخه مهر و ماه حیدر رسیده رسیده

تک یل سپاه حیدر رسیده رسیده

بنازم توی چشماش برق غیرت می درخشه

ابالفضل دشمنای مرتضی رو نمی بخشه

یا ابا الفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

ای فدای ادب تو ابالفضل ابالفضل

ذکر زینب به لب توابالفضل ابالفضل

صد گره خورده دلم با ابالفضل ابالفضل

روز و شب ذکر دلم یا ابالفضل ابالفضل

نشستم پای درس عشقت ای صاحب احساس

گرفتم نمره عاشقی از روضة العباس

یا ابا الفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

محو این دیده و ابروش علیه علیه

بوسه زن بر سر و بازوش علی علیه

میگه دستای ابالفضل قشنگه قشنگه

با همین دستا با دشمن می جنگه می جنگه

ابالفضل دست تو تکیه گه حسین داداشه

نیاره خدا اون روزی که دست تو جدا شه

یا ابا الفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

چشم امیدم و دست کریمت کریمت

خونه عشق دل من حریمت حریمت

ای تو صاحبخونه عشق ابالفضل ابالفضل

ساقی میخونه عشق ابالفضل ابالفضل

بهشت از منو کشته دل گرفتارتوبوده

ضریح تو بلنده مثل بام آسمونه

جام پر از باده میگه، ابا الفضل

هر نخ سجاده میگه، ابا الفضل

دلم چقدر ساده میگه، ابا الفضل

عاشق دلداده میگه، ابا الفضل

ارباب آزاده میگه، ابا الفضل

هر کسی افتاده میگه، ابا الفضل

کوه که ایستاده میگه، ابا الفضل

حسین رضا زاده میگه، ابا الفضل

صاحب پرچما کیه، ابا الفضل

منا کیه، ابا الفضل صفا کیه، ابا الفضل

دلبر دلبرا کیه، ابا الفضل

به درد آشنا کیه، ابا الفضل

عزیز مصطفی کیه، ابا الفضل

مظهر مر تضی کیه، ابا الفضل

همدم مجتبی کیه، ابا الفضل

مالک کربلا کیه، ابا الفضل

زمزمه همه کیه، ابا الفضل

به عرش قائمه کیه، ابا الفضل

وکیل محکمه کیه، ابا الفضل

امیر علقمه کیه، ابا الفضل

سرود و زمزمه کیه، ابا الفضل

تیغ هزار دمه کیه، ابا الفضل

تمام عالم می خونه، ابا الفضل

نقش ی پرچم می خونه، ابا الفضل

چشمه زمزم می خونه، ابا الفضل

دلم دمادم می خونه، ابا الفضل

مهدی توی غم می خونه، ابا الفضل

اشکای نم نم می خونه، ابا الفضل

ارباب آزاده میگه، ابا الفضل

کوه که ایستاده میگه، ابا الفضل

هر کی پا عشقت بشینه

آخر کارش همینه

ماه و ستاره نُقل بزم

سفره ی ام البنینه

امیر میخونه تویی تویی تو

عاشق دیوونه منم منم من

قسم به مهر بونیت

به اسم آسمونیت

قسم به تار زلفت

به ابروی کمونیت

وقتی که حرفت می شه

گل می کنه جنونم

اسم تو رو میارم

می لرزه چار ستونم

دین و دل و دنیام ابا الفضل

ترانه لبهام ابا الفضل

تمومی عالم می خونه

آقام آقام آقام  ابا الفضل

والشمس والضحی ها

والقمر اذا تلی ها

قمر بنی هاشم اومد

بعد از خورشید زهرا

خدای خوشگلا تویی تویی تو

گدای کربلا منم منم من

کار دلم بهونه بهونه ی ابا الفضل

شهره شدم دیوونه دیوونه ی ابا الفضل

بذ ار بیام که این بار می خوام که بر نگردم

نذرمه تا قیامت دور سرت بگردم

میون گریه می گم با چشای پر الماس

منو دیوون کرده هوای کف العباس

آقا به اسمت قسم دلم به زنجیر تو

همت پهلوونا با دم شمشیر تو

میون چشم مستت وقتی خدا رو می دید

رقیه روی دوشت لب تو رو می بوسید

از بچگی می گردم با علم ابا الفضل

بذار بیام حریمت بازم بگم ابا الفضل

روی دستای آسمون خنده ی ماه و ببین

امید همه ی نا امیدا رو ببین رو دامن ام البنین

علم می زنه بوسه به دستات

حرم می زنه بوسه  به چشمات

کرم می زنه بوسه به لبهات

امیری مدد آقام اباالفضل

مثه سیبی که خدا دو نیمه کرده از میون

صورت طفلُ نگاه با صورت اربابمون

ترانه ی زمین و آسمون

اینه به قدمای آقامون

علم می زنه بوسه به دستات

حرم می زنه بوسه  به چشمات

کرم می زنه بوسه به لبهات

امیری مدد آقام اباالفضل

سراسرش معجزه است جلوه پا تا سرش

می گیره آسمونو  زیر بال و پرش

با یه نگاه خوا هرش

کشتی عشق حسین به سمت  ساحل اومده

پسر شیر خدا ابو الفضائل اومده

دلدار این همه دل اومده

شبیه ماه کامل اومده

نسب داره از نسب حیدر

لقب داره از صاحب کوثر

ادب داره از ادب مادر

امیری مدد آقام ابا الفضل

ممنونم از فاطمه برای این سر نوشت

اون که آب و گلم  و با گل تو سرشت

زند گیمو کرده بهشت

از روزی که خواستمت این شده قانون دلم

تو شدی ماه شب بی سر و سامون دلم

برای تو پریشونه  دلم

پای عاشقی می مونه دلم

صدا می کنی بی نشونا رو

جدا می کنی پریشونا رو

دعا می کنی آسمونا رو

پا به پای ستاره ها می رسم به دری که وا شد

سومین شب عاشقی نوبت خود کربلا شد

می گن که خدا به ارباب یه پسر داده مثل مهتاب

که رفته از شرم چشماش زیر چادر ابرا آفتاب

حسین می گه با صوت جلی

علی امام لم یزلی

اگه خدا بده هر چی پسر به من

اسمشو نو می ذارم فقط علی

نوح، روح، نور، شوق، شور، صفا،  طور

اسد الله الغالب علی ابن ابیطا لب

آب و آیینه می رسند ابروی عبادت اومد

پرده دار دل حسین شرح شور شهادت اومد

لب نو رسیده امشب

شده از بو سه ها لبا لب

باباش می گه رفته چشماش

به چشای عباس و زینب

اومد از حقیقت ازلی

هنوز لب نگشوده ولی

می خونه میون گهواره هر نفس با صدای نفساش فقط علی

جود كرم لوح قلم حرم نفس كعبه قبله حیا وفا صفا

اسد الله الغالب علی ابن ابیطا لب

عاشقم به حقیقت

عاشقی به روایتت

اسمون مدینه شد

کربلای زیارتت

خدا دلمو جلا داد

روحم از قفس شد آزاد

سه شب شدم بعد ارباب

مهمون اباالفضل و سجاد

چه سفره کاملی بود

چه شکوه پر حاصلی بود

این سه شب هر چی شنیدم

خلا صه همشون علی بود

عاشقی رو هدف گرفتم

از در تو شرف گرفتم

دلم میگه عیدی امشب

یه زیارت نجف گرفتم

تو همه خیر العملی

توی دلبرا بی مثلی

امشب اگه گره ی منو وا کنی

تا سپیده می خونم فقط علی

شرف هدف نجف منا صفا

اسد الله الغالب علی ابن ابیطا لب

وقتی كه تو دلامون

جون می گیره آسمون

چشما مون بارونی میشه

دل می ذاره با جنون

سر به کوه و بیا بون

می مونه برا همیشه

هر کس خدا رو داره

قلبش خونه ی یاره

حاجت عاشقا

برات کربلا

میون دستای علمداره

همدم بی کسی مون

یار دلواپسی مون

ذکر یا ابوفاضله

بنده خوب خداست

آخرش با شهداست

هر کسی با ابو فاضله

برده دل و گل یاس

سمت رایة العباس

شمیم فاطمه

نسیم علقمه

کنار دریای علمداره

حاجت عاشقا

برات کربلا

میون دستای علمداره

جان نثار علی

ذوالفقار علی

مثل سایه با حسن

دلبردلاوره

ساقی نام اوره

مثل لشکر یه تنه

مشکش سبوی عشقه

اشکش وضوی عشقه

ترانه ی وفا

طراوت دعا

تو شب چشمای علمداره

حاجت عاشقا

برات کربلا

میون دستای علمداره